Uluslararası Seks İşçileri Hakları Günü 3 Mart’ta. Dünyanın dört bir yanındaki birçok seks işçisi ve destekçisi, 2016’de ilk başladığından beri bu günü kutluyor. Bu uluslararası etkinlik, seks işçilerinin istediği haklara dikkat çekiyor… ve bunu bize bir seks işçisinden daha iyi kim söyleyebilir? Bostancılı, seks işçilerinin hakları hakkındaki düşüncelerini bize aktarıyor.
“On yedi yaşımdan beri ara ara yetişkin sektöründeyim. Kaç yaşında olduğumu söylemeyeceğim ama bu çok uzun zaman önceydi. Dolar ve hayranlık için direklerde sallanmayı ne kadar sevdiğimi keşfetmeden önce bir öpücük programı kızı olarak başladım ve bu beni dünyanın dört bir yanına götürdü. Yol boyunca gerçekten harika insanlarla tanıştım ve bunun için minnettarım.

Bir insan olarak büyüdüm ve bakış açım çok olumlu olarak tanımlayabileceğim bir şekilde adapte oldu. Şu anki hayatı yaşamamış olsaydım kim olacağımı hayal edemiyorum. İnsanlığa dair çok eşsiz ve alçakgönüllü bir bakış açısına sahip oldum ve hem güzelliğini hem de kırılganlığını gördüm.

Bana birçok kez bu işin beni erkeklerden nefret ettirip ettirmediği soruldu ama gerçekten ettirmiyor. Sektördeki kadınları savunduğum kadar onları da savunurum. Engelli bir insana seks hizmetleri satın alamayacağını ve temel ihtiyaçlarını karşılayamayacağını söylemeye nasıl cesaret edebilirler? Bunu nasıl suç sayabilirler? İnsanlar nasıl bu kadar cahil olabilir ve profesyonel seks hizmetleri kullanan bir erkeğin kötü bir koca veya kötü bir baba olduğuna karar verebilirler? Hayır, öyle değiller.

Örneğin, tüm hayatlarını engelli eşlerine bakmaya adamış birkaç müşterim var. Ne yazık ki onlarla fiziksel olarak yakınlaşamıyorlar, ihtiyaçları karşılandığı için o adamı kim yargılayabilir?

Herkesin şartları farklıdır ve bir insanın kişisel hayatını ve bir hizmet sağlayıcıya görünme kararını yargılamak ne benim ne de başkasının işi değildir.

Ve bu beni işteki kadınlara getiriyor!

Ben kişisel olarak işi seviyorum ve yaşadığım deneyimlere değer veriyorum, muhtemelen tüm bu eğlenceli şeyleri kapsayacak şekilde koca bir kitap yazmam gerekirdi bu yüzden şimdilik oraya girmeyeceğim ama buraya gireceğim. Seks işçileri olarak toplum ve hatta ailelerimiz tarafından tamamen dışlanıyoruz. Damgalama o kadar büyük ki maruz kaldığımız ötekileştirme ve ayrımcılık, bize karşı işlenen nefret suçları, düpedüz, düpedüz KÖTÜYE KULLANIM sadece görmezden gelinmekle kalmıyor, aynı zamanda tamamen kabul ediliyor. Hatta bundan daha da ileri gidip seks işçilerine karşı işlenen suçlara yönelik genel tutumun bunu hak ettiğimiz yönünde olduğunu söyleyebilirim. En kötüsüyle doğrudan kurbanı suçlama ve bunun değişmesi gerekiyor .

Kadınlara yönelik taciz hiçbir şekilde hoş görülmemelidir.

Mini etekle sarhoş olan bir tecavüz kurbanı olsun, gece yarısından sonra dışarıda olduğu için suçlanan Hindistan’daki bir taciz kurbanı olsun (bu hikayeyi hatırlayan var mı?) veya bir seks işçisi olsun.

Seks işçilerine karşı işlenen suçlar sadece seks işçisi olduğumuz için kabul edilmemeli. Bu tutum toplumun tamamına yayılmış durumda ve kesinlikle berbat. Bizi istismar etmeye ve sömürmeye çalışanlar bunu çok iyi biliyor. Başvuracak hiçbir yerimiz yok, ailelerimiz bile ve acı çekiyoruz.

Bostancı’da toplumsal utanç ve damgalanmanın boyutlarına bakılırsa, ifşa olmaktansa sistematik olarak tecavüze ve tacize uğramayı tercih eden kızların olduğunu biliyorum.

Ama saygın görülmediğim, çocuklarımın ve benim toplumun dışında kalmaya zorlandığımız, hayat tercihlerim yüzünden alt sınıf olarak kategorize edildiğimiz bir dünyada, bir kız kardeşlik buldum .

Burada haklarımız için yorulmadan çalışan harika kadınlar var. Özellikle her seks işçisinin her zaman başvurabileceği bir arkadaşı olmasını sağlamayı kendine görev edinen ve hafta sonları kaçamaklarından hafta içinde hızlı bir kahve içmeye kadar etkinlikler düzenleyen bir kadın var. Benim için özellikle zor olan bir zamanda bana tahmin edebileceğinden daha fazla yardım etti.

Kadın hakları savunucularının hakları için savaştıklarını biliyorsunuz, çocuklarını, ailelerini kaybettiler ve toplum tarafından tamamen dışlandılar; alay, hapis ve işkenceye maruz kaldılar ama haklı olanın kendileri değil, haksız olanın yasa olduğu temelinde yerlerini korudular. Hata onlarda DEĞİLDİ, hata toplumdaydı.

Yani ben burada, seks işçisi arkadaşlarımla birlikte kenarda oldukça mutlu bir şekilde duruyorum. Eminim ki burada daha çok eğleniyoruz zaten.

Biz kadınız. Biz insanız. Biz varız. Sesimiz var ve duyulmak istiyoruz.

Temel insan hakları tanınmayan son toplumsal gruplardan biri olarak, kadın hakları savunucularının ruhuna uygun olarak, değişmesi gerekenin biz değil, hukuk olduğunu söylüyoruz.